Terugreis van de Karpaten
Na een lange nacht heerlijk te hebben geslapen in de berghut, werden we ’s
ochtends om acht uur wakker gemaakt. Wakker wordend met een geweldig
uitzicht snelden veel meiden zich naar het raam om de bergen vast te leggen op
hun telefoon. De mist van de vorige dag was al bijna helemaal weggetrokken
waardoor we het dal konden bekijken.
Na onze tassen weer ingepakt te hebben werden we in de ontbijtzaal verwacht.
We begonnen de dag met de opwekkingsliederen tienduizend redenen en happy
day en een gebed om in de stemming te komen. Vervolgens kon het smeren
beginnen.
Na het ontbijt praatten we in de stille tijdgroepjes over het thema vrijheid. Toen
we hier mee klaar waren, stonden we om tien uur klaar om te vertrekken.
Vanwege de natte paden werd het ons aangeraden om niet helemaal via de weg
te gaan zoals we op de heenweg ook waren gekomen. Ook moesten we ons van
de leiding goed insmeren omdat je, hoewel het toch best wel koud was
daarboven, toch nog fel kan zijn.
Vol goede moed en met vers gevulde flesjes liepen we de gids achterna. In het
begin van de reis werd er vaak stilgestaan bij plekken waar een mooi uitzicht
was. Voor de mensen met een korte broek aan was dit misschien wat koud,
maar het was het zeker waard.
Naarmate we verder liepen werd het steeds warmer. Bij het rustpunt werd een
lange pauze gehouden. Na gerust en de flesjes gevuld te hebben met bronwater
vertrokken we weer. Vanaf dit moment volgden we een andere route dan de
heenweg. Onderweg waren er nog wat kleine blessures, maar het is allemaal
goed gekomen.
Toen eindelijk het eindpunt in zicht kwam konden we uitrusten. De bus stond al
op ons te wachten en er werd brood met Nederlands beleg en Nederlandse melk
uitgehaald. Dat hadden we toch maar mooi verdiend en we verlangden toch
stiekem naar een boterham pindakaas.
Na ons buikje vol te hebben vergeten begon de terugreis in de bus. Met een
filmpje aan en wat slapende mensen om mij heen schrijf ik nu dit blog. We
hebben nu nog ongeveer drie uur rijden voor de boeg.
Met de speciale felicitaties aan Jenieke, die met haar zere en geblesseerde
pootje toch maar mooi de berg beklommen heeft.
Aju,
Lydia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten